شکستم تا نشکنی ...... کوچک شدم تا تو بزرگ شوی .... انتظار کشیدم تا تو صبر شوی .... غمخوار شدم تا تو تنها نباشی ... بیمار شدم و در غم تنهایی تو سوختم و دم نزدم تا تو شریک زندگی من باشی .... سایۀ شدم تا تو تکیه به دیوار نزنی .... افسوس که در غمت زمین گیر شدم و تو بی وفا رفتی و هرگز زکویم گذری نکردی و من هنوز به یادت زیر باران قدم میزنم....

این شعرها دیگر برای هیچ‌کس نیست
نه! در دلم انگار جای هیچ‌کس نیست

آن‌قدر تنهایم که حتی دردهایم
دیگر شبیه دردهای هیچ‌کس نیست

حتی نفس‌های مرا از من گرفتند
من مرده‌ام در من هوای هیچ‌کس نیست

دنیای مرموزی‌ست ما باید بدانیم
که هیچ‌کس این‌جا برای هیچ‌کس نیست

باید خدا هم با خودش روراست باشد
وقتی که می‌داند خدای هیچ‌کس نیست

من می‌روم هرچند می‌دانم که دیگر

پشت سرم حتی دعای هیچ‌کس نیست